۷
محبوبه روی مبل نشسته بود و سرش را میان دستانش گرفته بود. شیرین آن سوی مبل ها روی زمین دراز کشیده بود. ایمان در آشپزخانه روی یخی که در پارچ انداخته بود آب می ریخت. مژگان با دست و صورت خیس از دستشویی بیرون آمد، با دستمال کاغذی دست و صورتش را خشک کرد، روی کاناپه نشست، از روی میز پاکت سیگار را برداشت و سیگاری به لب گرفت؛ بین کاغذها و روزنامه های روی میز دنبال کبریت گشت، کبریت را روشن کرد، سیگارش را گیراند، تکیه داد و چشمهایش را بست.
ایمان از آشپزخانه بیرون آمد، کنار مژگان نشست، در لیوانی که روی میز بود آب ریخت و پارچ را روی میز گذاشت. محبوبه سرش را بلند کرد و چشمش به ایمان افتاد. در حالی که به پاکت سیگار اشاره می کرد گفت: خیلی وحشتناک بود!
ایمان که سیگاری بر می داشت تا برای محبوبه روشن کند گفت: خوب ملومه تو درگیری که نقل و نبات...
شیرین حرف ایمان را برید که: می شه خواهش کنم اظهار نظر نکنی؟!
ایمان سریع لیوان آب را برداشت و آب آن رابه صورت شیرین پاشید.شیرین شوک زده از جا پرید خواست چیزی بگوید اما حرفش را خورد. مژگان که چشم هایش را باز کرده بود تا بیند چه شده با خستگی گفت: بچه ها... خواهش می کنم!
ایمان دولا شد که سیگار رابه محبوبه بدهد، با اشاره به سیگار گفت: شما که عرضشو ندارین واس چی میرین؟!
شیرین تند جواب داد که: شما دارین؟!
ایمان گفت : من به این کارا اعتقاد ندارم!
شیرین با دهن کجی گفت: شوما به چی اعتقاد دارین؟!
ایمان در حالی که آشکارا سعی میکرد خنده اش را بخورد گفت: رو سیفون توالت دانشگامون نوشته رفراندوم راه نجات مردم!
و بلند شروع کرد به خندیدن.
شیرین با نارحتی گفت: بی نمک!
و دوباره دراز کشید و چشم هایش را بست.
وارد اتاق که شدم مامان بی مقدمی پرسید: یادته آقا جون چه سالی فوت کرد؟
گفتم: 75.
رو کرد به مامان بزرگ و گفت: شهریور که بیاد می شه 7 سال.
مامان بزرگ سرش را پایین انداخت و هیچ نگفت.
بهت زده شده بودم. ناگهان هزار تا خاطره برایم زنده شد. سریع به اتاقم آمدم، در را بستم، خود را روی تخت انداختم و صورتم را چسباندم به بالش...
من آقا جون را خیلی دوست داشتم؛ خیلی.
غمی هست، همیشه
تا بنالیم از آن.
دردی،
که تسکین آن را:
سایش دستها باشد
سایش تن‌ها
آغوش بی‌فریب.