قلب من گویی در آن سوی زمان جاریست! |
من معتقدم زیر این آسمان کبود انسان با هیچ چیز تازه ای بر خورد نمی کند و هسته زندگی را ابتذال وتکرار مکررات تشکیل داده و مطمئن هستم برای روح عاصی وسرگردان من در هیچ گوشه دنیا پناهگاه و آرامشی وجود ندارد.
آنچه در بالا امد مربوط به یکی از نامه های فروغ بعد جدایی از شاپور است و چه تفاوتی عظیمی هست بین نامههای فروغ 16 ساله در ابتدای آشنایی و نامه های فروغ 21 ساله پس از جدایی اگر دوست داشتید کتاب را بخوانید اگر هم نه که به خودتان مربوط است. |